Knedle z konfiturą

Życie ma to do to siebie, że nawet jak stanie na chwilę, to za chwilę znów toczy się dalej. Brutalne, ale prawdziwe.
Ostatnie dni, ostatni tydzień, był bardzo ciężki dla Gdańska. Atmosferę żałoby, smutku i rozpaczy, czuć było w powietrzu jak nigdy wcześniej. Wiele osób się mnie pytało, jak to jest możliwe, że my go tak żegnamy, że my go tak kochaliśmy? Nie wiem. Nie potrafię wytłumaczyć dlaczego takie tłumy, stały całą noc pod ECS-em, by przez 5 czy 10 sekund pokłonić się przed Swoim prezydentem? Im dłużej tutaj mieszkam, tym bardziej odczuwam wyjątkowość tego miejsca. Niektórzy powiedzą, że przemawia przeze mnie lokalna duma ( na marginesie wychodzi mi uszami), ale tak właśnie jest. I prezydent Adamowicz miała świętą rację, Gdańsk to wyjątkowe, najwspanialsze miejsce na świecie. I jestem strasznie dumna, że mogę się siebie nazwać gdańszczanką. I mam na to papiery 🙂 W ostatnich dniach żal mieszał mi się z  dumą.
Gotowanie zeszło na dalszy plan. Chyba nigdy nie zjadłam takiej ilości garmażeryjnych pierogów! Ale wczoraj poczułam w sobie przypływ kuchennych sił. Przygotowałam knedle, domowe, twarogowe. Nadziałam je mieszanką truskawkowej  i śliwkowej konfitury.

Oddzielam białka od żółtek. Białka ubijam na sztywną pianę.
W miseczce łączę dokładnie dwa rodzaje konfitury.
Żółtka łączę z wanilią, dokładnie ukręcam, dodaję partiami twaróg, kaszę i mąkę, ucieram. Na koniec dodaję pianę z białek. Masa powinna być dość rzadka, ale powinno się dać formować z niej knedle. Nabieram kawałki ciasta, lekko rozciągam, łyżeczką kładę porcję konfitury ( niezbyt dużo), formuję kulkę i dokładnie zlepiam.
Knedle wkładam do wrzątku i gotuję około 5 minut.
Na patelni podsmażam masło, dodaję bułkę tarta, migdały i cynamon. Polewam gorące knedle posypką.