Domowy paprykarz z tuńczyka

Tak, bardzo lubię paprykarz. Ten szczeciński, wprost ze sklepowej półki i czerwonej puszki. Idealny na kanapki. Bardzo, ale to bardzo go lubię. Ale myślę sobie, spróbuję zdrowiej i zrobię domowy paprykarz. Mąż był nieco zdezorientowany i niepewny sukcesu. Bo jednak paprykarz i on uwielbia i nie wierzył, że ten domowy będzie udaną wariacją. Okazało się jednak, że domowy jest  nie tyle tak samo dobry, ale i lepszy! Pełen tuńczyka, idealnie doprawiony. Wychodzi go naprawdę duża ilość, najlepiej zrobić go wieczorem, bo po nocy w lodówce, wszystkie smaki się przegryzą i paprykarz jest po prostu mistrzowsku. Taki jak lubię, konkretny, pikantny, mocno pomidorowy. Wyszły mi takie dwa słoiczki, starczyło na dużo kanapek i nie mieliśmy go dość. Z pewnością będę go robić częściej, to dużo zdrowsza alternatywa. Dajemy dużo ryby, nie dajemy zbędnych składników, tylko po prosu cieszymy tradycyjnym smakiem, w domowym wykonaniu. A Wy, robiliście kiedyś domowy paprykarz? Jeżeli nie, to zróbcie i cieszcie się tym smakiem!

Ryż gotuję w lekko osolonej wodzie, powinien być bardzo miękki, ale nierozgotowany. Studzę. 

Siekam drobno cebulę i czosnek, rozgrzewam olej i podsmażam warzywa na rumiano. W międzyczasie myję i obieram marchewkę i trę ją na tarce, wrzucam na patelnię. Warzywa na patelni doprawiam zielem angielskim i listkami laurowymi, dodaję sól i pieprz. Podsmażam aż marchewka zmięknie, następnie dodaję koncentrat pomidorowy, dokładnie łączę go z warzywami i chwilę podgrzewam. Studzę zawartość patelni. 

Do ryżu dodaję tuńczyka osączonego z  oleju, doprawiam obiema paprykami. Dokładnie mieszam. Teraz czas by połączyć ryż i warzywa, dokładnie mieszam paprykarz. Chłodzę przed podaniem, najlepiej całą noc. Idealnie smakuje na kanapkach, ale jest również pyszny jedzony wprost ze słoika.